Vanessa gaat naar huis

Vanessa

Toen het echt werd, de deelname van Vanessa, leverde dat toch wel wat spanning op. “Al die camera’s en geluidsmannen in de tent en alles komt op televisie.” De eerste week ging het behoorlijk goed. “Vooral de rozentaart was goed gelukt. Robèrt had zijn pokerface opgezet voor het jureren, maar tijdens het proeven gingen zijn ogen glimmen. Hij vond hem heel lekker! Eén keer in mijn leven zoiets van een expert te horen krijgen, vertelt me dat ik op de goede weg ben.”

Tweede ronde

Vanessa was door vrienden al eens opgegeven voor Heel Holland Bakt. Ze kwam door de eerste selectie, maar haalde de laatste ronde net niet. Ze had dan ook geen tijd gehad zich voor te bereiden. Dus probeerde ze het een jaar later opnieuw. Ze stond tijdens de voorrondes relaxed en swingend te bakken en belandde door haar uitmuntende baksels alsnog in de tent.

Bakgenen

Rozentaart van Vanessa

Vanessa’s oma was een instituut op taartgebied, maar van haar moeder leerde ze bakken. “Mijn oma’s bruidstaarten werden geroemd, alleen tegen de tijd dat ik de keuken in kwam was de taart al klaar. Mijn vader hielp mijn oma vaak en heeft zelf een keer een LED-lichtjes netwerk in een taart aangelegd. Hij is meer van de technische kant -hij is ingenieur-. Van mijn moeder kreeg ik het bakken echt in de vingers. Haar specialiteit is een dadeltaart met nootjes, mega lekker.”

Zoete afleiding

Het ging vroeger in het seizoen mis dan Vanessa had voorzien. “Gek genoeg dacht ik dat het wel goed ging! Ik stond voorin de tent en had geen last van de andere bakkers. Ik begon zoals gebruikelijk met het rustig afwegen van de ingrediënten, toen er een cameraploeg met wat vragen voorbij kwam. Ik denk dat ik de helft van de suiker in m’n chocoladebiscuit daardoor vergeten ben. En ik had niet geproefd! Stom natuurlijk. Terwijl ik altijd zo secuur werk. De taart werd heel droog en gaf een wrang gevoel.”

De tent uit

Vanessa

Terecht vond ze het wel, dat ze de tent moest verlaten. “Jááá, die koekjestaart, het was misschien subjectief dat de hoeveelheid koekjes niet voldoende was. Maar mijn mousse had inderdaad wat steviger gekund, daar had ik eerder mee moeten beginnen. De smaak werd gelukkig wel goed bevonden.”
Vervolgens wilden de spritsen niet en toen die droge cacaotaart, die er ook nog eens niet zo mooi uitzag als ze wilde. “Ik was over het algemeen gewoon minder goed dan de rest. Ik baalde vooral omdat ik de basis van deze taart vaker maak en ik wéét dat hij goed is, waarom deed ik het net nu verkeerd? Suf.”

Dokter Bakker

Vanessa

Met haar carrotcake had ze de jury graag nog omver willen blazen. Maar nog een keer meedoen? “Nee hoor.” Professioneel patissier worden, dat is haar ambitie niet. Ze was er dan ook niet helemaal kapot van dat ze niet doorging. “Nadat ik de tent uit kwam heeft mijn man me mee uit eten genomen. Het zonnetje scheen en ik was eigenlijk wel opgelucht dat ik de spanning voor de volgende aflevering kon loslaten.”

En er ligt een glansrijke medische carrière op haar te wachten. Gaan haar patiënten nu niet zeggen: Zeg, dokter Vanessa, vergeet je de helft van mijn verdoving niet? “Haha, nee hoor, er zijn dan driedubbele checks, we staan met een team. Een geschifte crème is wel iets anders dan een mensenleven redden. Als er iets lastig is in de operatiekamer wordt er gezegd: ‘Nu even stil iedereen!’. Dat zou dus ook in de keuken moeten, dat is mijn grote les.”